Natuurbehoud

Tegenwoordig zijn er heel veel bedreigingen voor dieren en de natuur. Daarom is het belangrijk dat de mens bewust wordt van de bescherming van de natuur. Door middel van educatie en de educatieve dierenvoorstellingen maakt het Dolfinarium mensen bewust hoe we de dieren en de natuur in stand kunnen houden. Maar wat betekent dat eigenlijk? Per jaar bezoeken miljoenen Nederlanders één of meerdere dierentuinen en maken daar kennis met de meest bijzondere dieren. In het Dolfinarium leven tuimelaar dolfijnen, Steller- en Californische zeeleeuwen, walrussen, grijze- en gewone zeehonden, bruinvissen (ook wel de Nederlandse dolfijn genoemd) en duizenden vissen. Onze gasten leren deze dieren op een leuke, laagdrempelige, maar ook inhoudelijke manier écht kennen. Iets dat je kent en waar je een gevoel voor hebt gekregen, dat wil je beschermen. Niet alleen de dieren in de dierentuinen, maar dus ook de dieren in de natuur.

Samenwerking met partijen

Het Dolfinarium zet zich actief in voor het behoud van diersoorten en hun natuurlijke leefgebied. Samen staan we sterk en kunnen we de bedreigingen voor dieren en de natuur verminderen. Dit zijn onze natuurbehoud projecten en partnerships:

Samenwerking met internationale organisaties

Samenwerking met Plastic Soup Foundation

Geen plastic in de zee, dat is onze missie!

Tijdens voorstellingen, via communicatie op parkborden en op social media maken wij de bezoeker bewust van de gevaren in de zee. In het Dolfinarium ontdek je hoe dolfijnen in de natuur leven, maar tegenwoordig brengt de natuur ook grote gevaren met zich mee: de dieren eten namelijk plastic op en raken regelmatig verstrikt in plastic en visnetten.

Goede doelen als Plastic Soup Foundation doen belangrijk werk om het plastic in de zee te verminderen, en het bewustzijn bij de consument daarover te vergroten. Daarvoor voeren zij gesprekken met industrie en overheid en is educatie op scholen een speerpunt. Het Dolfinarium heeft een kennispartnership met Plastic Soup Foundation. Vanuit dit partnership brengt het Dolfinarium kennis aan haar bezoekers over de nadelige gevolgen van plastic voor mens, dier en milieu.

De samenwerking tussen Plastic Soup Foundation en het Dolfinarium is erop gericht om informatie over plasticsoep aan de bezoeker over te brengen. Plastic Soup Foundation ondersteunt het Dolfinarium om de inzichten zo goed mogelijk aan het publiek over te brengen

De gevolgen van plasticsoep voor zee(zoog)dieren:

Inslikken

De ene diersoort is kwetsbaarder dan de andere voor het inslikken van plastic. Al dat plastic kan ertoe leiden dat ze minder gaan eten omdat ze geen hongergevoel meer hebben. Of hun maag raakt ervan geblokkeerd. Meestal kan niet achterhaald worden waar het ingeslikte plastic oorspronkelijk vandaan komt, maar soms is dat wel duidelijk. In 2012 werd een dode mannetjespotvis aangetroffen op een strand in Spanje in een regio waar veel groenten en fruit gekweekt wordt. Deze regio exporteert ook naar onze supermarkten. Van al het plastic in het kadaver konden wel 26 stukken direct gerelateerd worden aan die landbouwactiviteiten. Hieronder waren plastic plantenpotjes en 30 m2 afdekplastic.

Verstrikken

Als dolfijnen, of andere zeezoogdieren zoals zeehonden en walvissen, gevangen raken in de scherpe nylon draden van visnetten, dan riskeren ze het om hun vinnen of staart te verliezen. Zo diep kunnen die draden dus in het vlees snijden! Verstrikking kan nog allerlei andere gruwelijke gevolgen hebben, zoals uithongering en het ontstaan van ontstekingen of vergroeiingen. In al deze gevallen wordt een dier minder vitaal. Dat betekent dat het dier minder energie heeft, minder goed voedsel kan vinden of minder nageslacht krijgt. En dan is er nog de kans dat ze door verzwakking eerder slachtoffer woorden van roofdieren die op zoek zijn naar een gemakkelijke prooi…

Micro- en nanoplastics

Hoe kleiner de deeltjes plastic in water, des te groter de kans dat meerdere soorten zeedieren ze inslikken of binnenkrijgen. Weekdieren, zoals mosselen en oesters, filteren zeewater en krijgen daarbij microplastics binnen. Schelpdieren staan regelmatig bij de mens op het menu. Als je vis eet, is de kans klein dat je microplastics binnenkrijgt. De organen waar ze in kunnen zitten, worden namelijk altijd verwijderd. Bij schelpdieren is dat niet het geval.  Zo krijg je met het eten van bijvoorbeeld mosselen altijd microplastics binnen. Het overgrote deel hiervan verlaat het lichaam weer via je ontlasting, maar de allerkleinste deeltjes verspreiden zich misschien toch door het lichaam. Wat het mogelijke effect daarvan is, is nog grotendeels onbekend.

Chemicaliën

Organische gifstoffen hechten zich aan plastic, zoals een magneet ijzer aantrekt. Met het plastic dat een dier binnenkrijgt, komen die gifstoffen ook in het lichaam van dat dier terecht. Deze stoffen kunnen zich ophopen in het weefsel. Ook ziekteverwekkende bacteriën kunnen zich aan plastic hechten. Dit vormt weer een ander gevaar. Via drijvend plastic kunnen de ziektekiemen zich over grote afstanden verspreiden. Hierdoor kunnen dieren, die anders nooit met de ziektekiemen in aanraking gekomen zouden zijn, tóch geïnfecteerd raken.

De gevolgen van plasticsoup voor de gezondheid van de mens

Wat voor effect hebben microplastics nu werkelijk voor ons lichaam? Hoe gevaarlijk zijn ze precies? Wat zijn de gevolgen voor onze gezondheid van de chemische toevoegingen van plastic productie op de langere termijn? De eerste onderzoeken hiervoor zijn afgelopen jaren gestart.

Omdersteuning van het Arctic Marine Litter Project van Wageningen University & Research

Belangrijk onderzoek naar het afval in het Noordpoolgebied

Onderzoekers van Wageningen University & Research doen in het Arctic Marine Litter Project in het Noordpoolgebied onderzoek naar de herkomst, oorzaken en gevolgen van het afval dat in het Noordpoolgebied. Via zeestromingen drijven plastics uit Nederland en andere Europese landen naar het Noordpoolgebied en leveren daar problemen op voor soortgenoten van de dieren van het Dolfinarium in de natuur: bruinvissen, zeehonden, walrussen, walvissen en andere dieren. Met die kennis kunnen overheden en bedrijven veel gemakkelijker bepalen wat er gedaan moet worden om dit probleem op te lossen.

 

Red de Vaquita

De Vaquita mag niet verdwijnen!

De meest bedreigde walvissoort ter wereld heeft dringend onze hulp nodig. De populatie is vooral door illegale kieuwnetvisserij in de laatste jaren drastisch terug gelopen. Nu zijn er nog maar 10 dieren! Steun deze campagne om uitsterven van de Vaquita te voorkomen.

De vaquita is een bruinvissoort

Vaquita, Californische bruinvis (Phocoena sinus)
Orde: Walvissen
Onderorde: Tandwalvissen
Familie: Bruinvissen
Lengte: 1,2 – 1,5 meter (bij geboorte 70 – 80 cm)
Gewicht: 30 – 55 kg
Draagtijd: 10 – 11 maanden
Generatietijd: Ongeveer 10 jaar
Leefgebied: Ondiepe kustwateren
Verspreiding: Mexico, noordelijke deel Golf van Californië
Wereldwijde populatie: 30 dieren
IUCN rode lijst classificatie: MET UITSTERVEN BEDREIGD

De vaquita is één van de kleinste walvissoorten met een klein verspreidingsgebied van 4000 km2 (ongeveer even groot als de provincie Noord-Holland). Vaquita’s leven uitsluitend in het noordelijkste deel van de Golf van Californië in ondiepe kustwateren. In dit voedselrijke gebied voeden ze zich met kleinere vissen, inktvissen en schaaldieren.

Het lichaam van de vaquita is grijs gekleurd, waarbij de duidelijke donkergrijze tot zwarte tekening rond de mond en de donkere kringen rond de ogen de vaquita zich van andere bruinvissoorten onderscheidt. Ook heeft de vaquita voor bruinvissen een ongewoon grote rugvin. Deze helpt de vaquita om overvloedige lichaamswarmte af te geven om niet oververhit te raken.

Totoaba versus Vaquita

Waarom is de kleinste walvissoort bijna uitgestorven?

Binnen 20 jaar is de populatie van de vaquita’s van ongeveer 560 individuen naar ongeveer 30 gekrompen. Schuldig daaraan is vooral de kieuwnetvisserij, die de vaquita jaar na jaar als bijvangst slachtoffer maakt. Ondanks een verbod op kieuwnetten door de Mexicaanse regering, is de populatie vaquita’s dus verder achteruit gegaan.

De netten van de vissers worden eigenlijk helemaal niet voor de vaquita, maar voor de totoaba uitgeworpen. Er wordt op de totoaba gevist vanwege zijn zwemblaas. In de Chinese cultuur geldt dit als een delicatesse èn als teken van rijkdom en welvaart. Het wordt ook in Chinese medicijnen verwerkt. Op de zwarte markt levert een kilogram totoabazwemblaas tot 20.000 Amerikaanse dollars op. Daarmee is het zelfs duurder dan cocaïne!

Helaas raken de vaquita’s in de mazen van de illegale netten verstrikt en kunnen niet meer naar het wateroppervlak zwemmen om adem te halen. Er wordt gevreesd dat deze walvissoort snel zal verdwijnen als er niet snel ingrijpende maatregelen worden genomen. De Mexicaanse regering is bereid alles te doen om de laatste vaquita’s te beschermen. De laatste en enige mogelijkheid om uitsterven van de vaquita te voorkomen, is een gecontroleerd fokprogramma met de overgebleven dieren in een professioneel beheerd, afgezet en beschermd gebied in zee.

Dolfinarium en de vaquita

Wereldwijd zijn er maar 7 bruinvissoorten waarvan de vaquita er één is. De bruinvissen die je op het Dolfinarium ziet, zijn een andere soort – de gewone bruinvis (Phocoena phocoena)– die gelukkig niet met uitsterven wordt bedreigd. Deze bruinvissen kunnen echter wel bijdragen aan het behoud van de vaquita, omdat ze genetisch gezien het dichtst bij de vaquita staan. Het Dolfinarium heeft wereldwijd de meeste ervaring met het houden van bruinvissen en deelt deze waardevolle kennis met een samenwerkingsverband van meerdere organisaties (Vaquita CPR) dat staat voor het behoud van de vaquita.

Meer informatie over de vaquita? Neem dan hier of hier een kijkje!

Volg Dolfinarium
op social media!

Dolfinarium