De grijze zeehond

In het Dolfinarium ontmoet je twee soorten zeehonden: de gewone zeehond en de grijze zeehond. De grijze zeehond (Halichoerus grypus) is te herkennen aan – je raadt het al – zijn grijze kleur. Maar ook aan de vorm van de kop, die een beetje op een kegel lijkt. Daarom worden grijze zeehonden ook wel kegelrobben genoemd.

Leefgebied

In het wild komen grijze zeehonden voor rondom de noordelijke kusten van de Atlantische oceaan, en óók bij ons in de Noordzee en Waddenzee. Ze leven op zandbanken, stranden en rotsachtige kustgebieden.

Voedsel

Grijze zeehonden zijn echte roofdieren: Het zijn zelfs de grootste roofdieren van Nederland! ze jagen op verschillende soorten vis, inktvis, schelpdieren en schaaldieren. Een enkele keer kunnen ze zich zelfs te goed doen aan een vogel of een bruinvis. Zelf moeten ze oppassen voor orka’s en grote haaiensoorten.

Leefwijze

Grijze zeehonden leven veelal solitair, wat betekent dat ze graag alleen zijn. Maar op rustplekken of in de paartijd kun je ze zich in grote groepen bij elkaar spotten. Ze kunnen dan soms best agressief zijn naar elkaar! Tussen december en maart gaan de grijze zeehonden in de rui. Tijdens deze verharingsperiode liggen de dieren veel op de ligplaatsen om te zonnen. Het zonlicht draagt bij aan de productie van vitamine D die nodig voor de verharing.

Voortplanting

In de paartijd paren vrouwtjeszeehonden met meerdere mannetjes. Deze vindt plaats tussen september en december. Bijna een jaar later worden de jongen geboren – in de winter dus! De jongen van een zeehond noemen we ‘pups’ of ‘huilers’. Pups van de grijze zeehond wegen zo’n 15 kilo en hebben de eerste twee tot vier weken een witte, donzige vacht. Deze beschermt ze tegen de kou, maar is niet waterdicht. Ze moeten dus de eerste paar weken op het droge blijven. De moeder zoogt het jong elke 4 á 5 uur, en laat het tussendoor alleen om zelf op zoek te gaan naar eten. Tijdens deze periode is het jong erg kwetsbaar. Gelukkig zijn de grijze zeehonden pups na het verliezen van hun donzige vacht vrijwel meteen zelfstandig. Zodra ze kunnen zwemmen gaan ze zelf opzoek naar voedsel.

Kenmerken

Zeehonden bewegen zich op het land voort door op hun buik te hobbelen of door te rollen. Aan hun kleine voorvinnen hebben ze scherpe nagels, die ze gebruiken om zich te krabben, om grote prooien uit elkaar te trekken en voor extra grip op gladde ondergronden. Ook hebben ze erg gevoelige snorharen waarmee ze trillingen in het water kunnen waarnemen die hun prooi achterlaat. Op die manier kunnen ze zelfs in troebel water jagen! Geen vis is dus veilig voor ze.

De grijze zeehond is een stuk groter dan de gewone zeehond. Aan de vachtkleur kun je zien of het een mannetje of vrouwtje is: een mannetje is namelijk donker van kleur met lichte vlekken, en bij vrouwtjes is het precies andersom!

Zeehond of zeeleeuw?

Vind je het lastig om het verschil te zien tussen een zeeleeuw en een zeehond? Kijk dan eens goed naar de kop! Zeehonden hebben namelijk – in tegenstelling tot zeeleeuwen – geen uitwendige oorschelpen. Ze kunnen wel goed horen, maar de oren zijn aan de buitenkant niet zichtbaar. Als je goed kijkt zie je alleen twee kleine gaatjes.

Daarnaast kan een zeeleeuw zich makkelijker over het land bewegen met behulp van zijn voorvinnen. Zeehonden kunnen dit niet, zij kunnen alleen bobberen. Zie je een dier dus onhandig hobbelen over het land, dan is het waarschijnlijk een zeehond!

Bedreigingen

Gelukkig is de grijze zeehond niet bedreigd in de natuur (IUCN rode-lijststatus: niet bedreigd). Wel lopen veel zeehonden, net als andere zeedieren trouwens, gevaar door verschillende factoren zoals plastic afval, klimaatverandering en de commerciële visserij. Lees hier meer over natuurbehoud en leer hoe ook jij kan helpen om de zeehonden te beschermen.

Wil je naast de grijze zeehonden ook andere bijzondere zee(zoog)dieren als gewone zeehonden, dolfijnen, bruinvissen, Californische zeeleeuwen en Stellerzeeleeuwenen roggen & haaien zien? Kom naar het Dolfinarium en ontdek de wondere waterwereld van heel dichtbij!